Escher's spel met de werkelijkheid inspireerde hedendaagse kunstenaars in de mischien nog wel indrukwekkender tentoonstelling Phantom limb op de bovenverdieping. Aan het eind dacht ik Escher te begrijpen.
Michiel Kluiters. Net als Escher kan hij het niet laten te spelen met de onomstotelijke werkelijkheid. |
Luminal van Matthijs Munnik. Je raakt in verwarring in een ruimte met hallucinerende kleuren en wanden zonder begin en eind |
Fantasische trompe l'oeils van Lieven Hendriks |
De tentoonstellingsaffiche was heel bekend voor me. De houtsnede Dag en nacht staat erop. Een reproductie hing bij ons thuis in de keuken. Ik zat er tijdens het eten vaak naar te kijken.
Sommige kunst ken je al heel lang. In het geval van Escher bood dit werk daarom weinig nieuws. Escher maakte houtsnedes, lino's en litho's. Gemakkelijk reproduceerbaar. Dat deed Escher dan ook veel. De laatste periode was hij vooral daar mee bezig met en kwam hij nog amper toe aan het maken van nieuw werk.
Niet altijd maakt bekend bemind. Toen ik klein was hing er een reproductie van De Zaaier van Van Gogh bij ons boven de kolenkachel. Ik was er bang voor. Het was voor mij duister, een klein schilderij in een zwarte lijst en de grote figuur van de zaaier kwam dreigend op me af. Ik kan me niet herinneren ooit mijn ouders gevraagd te hebben waarom ze het hadden opgehangen. Misschien omdat het verwijst naar Christus, de zaaier. Het kreeg in ieder geval geen plek in ons nieuwe huis. Jarenlang heb ik Van Gogh links laten liggen. Pas toen ik de zaaier in het echt zag in Amsterdam, met helder blauw en de gele bol wol, de zon, in een groene lucht met roze, begon het werk te leven.
Ik denk dat we thuis een b-kwaliteit reproductie boven de schoorsteen hadden hangen. Niet doen. Een extra reden om in mijn huis origineel werk op te hangen. Of de fries Escher.
No comments:
Post a Comment