De natuur is de leermeester van de kunst

Natuur, ik ben er altijd dol op geweest. Lekker door de polder fietsen, bloemen natekenen die in het moerasje naast ons huis stonden of een herbarium maken voor biologie, ik deed het met plezier. Tijdens wandelingen vertelde ik mijn kinderen geduldig hoe alle planten heetten, zoals mijn moeder ook deed. De natuur in de bergen vond ik ook mooi, helemaal toen we beren en walvissen zagen in Canada.
Nu in de VS hebben we verschillende nationale parken gezien en wat waren ze prachtig!
Ik zag het licht, waar zo veel schilders door gefascineerd zijn in Zion National Park.

Ik zag het surrealisme van Dali in de grillige oranje rotsen van Bryce National Park.

De rotsen leken soms op kathedralen en op Gaudi's Sagrada Familia en Parc Guell.
In Yosemeti zag ik fantastische vergezichten en watervallen, die me aan Cezanne deden denken.
En de Grand Canyon! Moeilijk te schilderen, maar ik zag er mooie aquarellen van. En ik zag de Black Canyon, heel steil en donker, met een geaderde rotswand, een painted rock.

In Mesa Verde zag ik een kasteel onder een rots hangen, een landschap zoals Delvaux en Willink dat schilderden.

In Canyonlands bloeide de woestijn. We zagen bloeiende yucca's, lupines, riddersporen, akeleien, alpenroosjes, zonnebloemen en de cactussen bloeiden geel, roze en rood.

Ik moest denken aan Monet die eens 90 doeken tegelijkertijd beschilderde van zijn tuin in Giverny.
Arches deed me aan Escher denken en de eeuwenoude ceders waren de eerbiedwaardige enten van Tolkien.

Vandaag waren we in de Rockies. We zagen er herten, elanden, dikhoornschapen en een marmot. Net de bezielde dieren van Franz Marc.
En het is zo geweldig mooi dat we er morgen nog een dag naar toe gaan. En niet naar de musea in Denver. Die moeten maar even wachten.
Omdat ik als kind al zo dol was op natuur, had ik een abonnement op het tijdschrift van Artis. En bij Artis wisten ze het al. Artis natura magistra. De natuur is de leermeester van de kunst.