Nieuw woord: schilderijtrailer

Veilinghuis Christie's maakte voor de prestigieuze najaarsveiling trailers van schilderijen. "Storytelling", aldus Christie's, slimme marketing, wat mij betreft. Dat heeft kunst toch niet nodig!
Ik weet het: ik schrìjf over kunst. En er zijn films over kunst, magazines, wandelingen langs geschilderde plekken, kunstboekhandels en ga zo maar door.

Sommige mensen vinden dat je een schilderij ervaart door er naar te kijken, dat het gaat om de pure visuele beleving.
Dat is zeker zo. Een beeld kan je grijpen. Het kan je boos maken, verdrietig of vrolijk. Wat werd ik vrolijk van de knipsels van Matisse, ik word rustig van de primaire kleuren van Mondriaan, moeders met kind laten me zelden onberoerd.

Maar voor mij kan de geschiedenis van een schilderij ook belangrijk zijn. Oude schilderijen hebben vaak veel meegemaakt; ze hebben oorlogen of de beeldenstorm overleefd, verstopt, begraven of in een treinwagon. Schilderijen zijn soms een deel van een groter doek , - of meerdere- , ze hebben in de slaapkamer van een koningin gehangen, de afbeelding is nieuw omdat er buiten werd geschilderd of omdat iemand had uitgevonden hoe je perspectief kon schilderen; kunst kan een beweging in gang zetten of is op een bijzondere plek, zoals een concentratiekamp, gemaakt. Soms zie je meer als je dat weet, of je begrijpt het beter. Tenminste, ik wel.

Er blijken dus ook trailers van schilderijen te zijn. Dwdd liet de trailer zien van een zwembadschilderij van David Hockney. Hockney maakt fantastische schilderijen, dat staat voor mij buiten kijf. Hoewel ik zijn latere schilderijen van landschappen in zijn geboortestreek het mooist vind, zijn de schilderijen met zwembaden ook heel mooi.

Hockney aan het werk aan zijn gigantische doeken van het landschap uit zijn jeugd in Groot-Brittanie. Wat een explosie van kleuren! En ook heel warm. Wat een compositie! Een lust voor het oog.

Portrait of an artist (Pool with two figures) van David Hockney uit 1972.  Christie's heeft er een trailer bij gemaakt. Zonder tekst, ze verwachten belangstellenden in 40 landen te bereiken.

Maar een trailer?! Het verhaal erachter, dat van Hockney's liefdesverdriet, de tragiek van de onbereikbare liefde, is heel invoelbaar.
Maar de marketing en de belangen van het veilinghuis, het pitchen van het duurste schilderij van een nog levende schilder, al die humbug eromheen, daar word ik wel een beetje verdrietig van. 80 miljoen dollar was de geschatte opbrengst, dat is voor gewone stervelingen buiten ieder bereik. En de opbrengst overtrof de verwachting: $ 90 miljoen.

Kijk in plaats daarvan liever eens een kwartiertje naar je favoriete schilderij.

Yorkshire was de inspiratie voor dit schilderij. Hockney ging de serie schilderen na de dood van zijn moeder. 

A bigger splash. Brengt je naar een warme zomer in Amerika, met opspattend water. Bommetje!

Ik keek naar Tecla van Rineke Dijkstra. Onbeschrijflijk, zo mooi, daar blijf je naar kijken.