Rome revisited

Rome, de eeuwige stad, is door de vele monumenten een vertrouwde, onveranderlijke omgeving.
We hebben het genoegen om in een appartement te wonen dat op nog geen 10 minuten lopen is van de Sint Pieter.
We lopen er iedere dag even langs en genieten van het wisselende licht en het publiek. De ene dag zien we er honderden bruidsparen die de pauselijke zegen ontvangen, de andere dag gniffelen we om de bijzondere groepen die we tegenkomen.

Op het St. Pietersplein staan de stoelen klaar.

Kerkelijke gezelschappen met banieren, koren en busladingen die zich, zonder op of om te kijken, als een log dier over het plein bewegen. Altijd met een gelijk gekleurd kastje en oordopjes. "Ah, vandaag is er een groene invasie".

We variëren iedere dag enigszins, waardoor we de beelden in de Friezenkerk afgestoft zien worden, een mozaïek gemaakt zien worden in een officiële Vaticaans souvenirshop en we zelf in de rij gaan staan voor de röntgenapparaten om de Sint Pieter in te kunnen gaan.

Mondo Catolico

Ik vermoed dat andere reizigers dan stiekem om ons moeten lachen. Mijn vriend verstopte zijn zakmes bij een poortje en toen we weer uit de Sint Pieter kwamen, gingen we het weer zoeken. Het lag er natuurlijk nog, maar waar ook alweer precies? En we moesten ons eerst door de mensenmassa wurmen.

I💓Jesus

Ook gaan we een dag mee met een excursie naar het buitenverblijf van de paus, daarvoor lopen we naar het pauselijk station en nemen plaats in de pauselijke trein.
Dit begin van de dag is een feest van herkenning.

Friezenkerk

Vandaar lopen we naar de Engelenburcht, meestal langs die wonderlijke muur met een vluchtgang voor de Paus. Op de muur was eerst een pad gemaakt, dat later een plafond kreeg en waar later nog een gang op werd gebouwd. In angstige tijden kon de paus zich zo ongezien uit de voeten maken vanuit het Vaticaan naar de Engelenburcht.

Even de zegen halen

Van de Engelenburcht lopen we natuurlijk naar Piazza Navona, ook zo'n plek waar ik elke dag even moet zijn, net als bij het Pantheon. Het liefst ook op verschillende tijdstippen op de dag, als de stroom toeristen nog op gang moet komen, overdag meegaand in de stroom en 's avonds naar een concert in de kerk of op een terras op mijn favoriete Piazza della Rotonda.

De gele groep heeft Piazza Navona ook gevonden

Naast deze vaste ingrediënten biedt Rome nog onwaarschijnlijk veel moois, dat we gretig bezoeken.

En we ontdekken zelfs ook - natuurlijk hele oude- dingen die ik niet eerder had gezien. Zelfs op het Forum Romanum, het centrum van het oude Rome, waar je een reis door de tijd maakt.

Dankzij een stortbui kwamen we in de Santa Maria Antiqua terecht

Of het waar is of niet, dat weet ik niet, maar het verhaal gaat dat iemand in zijn achtertuin aan het graven was en op een complete kerk stuitte. De Santa Maria Antiqua dateert uit het midden van de vierde eeuw en is in de negende eeuw bedolven bij een aardbeving. Ik had er nog niet van gehoord. We komen er bij toeval. Omdat het plenste zochten we een schuilplaats en kwamen bij een gang die naar de kerk leidde. We zagen er fantastische christelijke fresco's uit de zesde tot de negende eeuw en een oeroud icoon.

Fresco´s all over the place

Rome is op een bepaalde manier een beetje slaperig. Er is zo veel te zien, de Romeinen hoeven niet echt moeite te doen om iets uit te lichten. Zo hier en daar zie je sporen van het massatoerisme met een aangebouwde ingang bij de Sint Paulus buiten de muren bijvoorbeeld, maar meestal spreekt het voor zich.
Des te groter mijn verbazing toen ik in de Santa Maria Antiqua in een kapel een prachtige projectie zag van de verschillende lagen fresco's. Prachtig gedaan. Ik moest meteen denken aan de scène uit Fellini's Roma, waarin geboord wordt voor de metro. Het is er donker. Als ze licht aansteken zien ze dat de muren bedekt zijn met fresco's die, zodra ze in contact komen met de buitenlucht, meteen verdwijnen. Eeuwenoud en in een mum van tijd verdwenen.
De kerk bleek jarenlang in restauratie geweest te zijn en nog niet lang geleden opengesteld voor publiek.
Voor mijn vriend is het niets bijzonders, het was zijn eerste keer in Rome. Hij geniet van mijn enthousiasme en laat zich mijn verhalen en weetjes heerlijk aanleunen. Ineens zegt hij nonchalant: He kijk, een geheime gang.

Ook deze Santa Maria Antiqua beschikt over een binnengang, de Rampa Imperiale. Ditmaal bestemd voor keizers om ongezien de Palatijn te bestijgen en om vanuit hun paleis naar de regeringsgebouwen te  gaan. Achteloos ontdekt door een gniffelende lief. Mmm, love that man.